W roku 1985 wprowadzono na rynek modele Atari 65XE oraz Atari 130XE. Pierwszy z modeli to praktycznie Atari 800XL w nowej, dostosowanej wzorniczo do serii ST, obudowie. Jedyną ważniejszą innowacją była wymiana interpretera Atari BASIC z wersji B na pozbawioną najbardziej uciążliwych błędów wersję C.

130XE – sprzedawany w Polsce od 1986 roku, był to komputer 65XE z rozszerzeniem pamięci do 128 KB i dodanym złączem ECI (Enhanced Cartridge Interface) – późniejsze wersje Atari 65XE były montowane na płycie 130XE i również zawierały to złącze. Ponieważ ośmiobitowy mikroprocesor 6502 może zaadresować jedynie 64 KB pamięci, dodatkowa pamięć w 130XE była dostępna w postaci wymiennych banków pamięci po 16k każdy, przełączanych w obszarze $4000–$7FFF.

Na rynku zachodnioniemieckim model 65XE został wprowadzony w 1987 roku pod zmienioną nazwą 800XE. Wszystkie egzemplarze były zbudowane na płycie 130XE bez dodatkowych kości pamięci i ich kontrolera, miały więc dostępne złącze ECI. Ostatnie egzemplarze produkowane były z niskich jakościowo elementów, często z fabrycznie wadliwym układem GTIA, przez co część trybów graficznych jest nieużyteczna - wyświetlane są z błędami.

Źródło: Rodzina 8-bitowych Atari [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2020-10-13 17:51Z [dostęp: 2020-11-21 22:53Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rodzina_8-bitowych_Atari&oldid=61092657

Metryka:

„Byte” to radziecki klon komputera „ZX Spectrum 48K”. Produkowany w zakładzie Dniestr (Днестр) w Bendery na terenie Mołdawii. Został również wyprodukowany przez małe przedsiębiorstwo „EMT”. Po dodaniu modulatora SECAM, modulatora RF i zmianie obudowy stał się znany jako „Electronics VI-201”. Został również przekazany do produkcji w Sewastopolu pod nazwą „Sail VI-201”. Z tyłu obudowy znajdują się złącza do podłączenia telewizora, magnetofonu, joysticka oraz zasilacza. Jest też przycisk resetowania. Od lewej do prawej (od tyłu) - TV (DIN5), Magnetofon (DIN5), J - Joystic (DIN5), przycisk resetowania, złącze systemowe, + 5V (DIN5). .

Metryka:

W 1982 roku Atari napotykając rosnącą konkurencję cenową rozpoczęła prace nad serią komputerów znacznie tańszych w założeniu w produkcji. Miały to być komputery oparte na pojedynczej płycie głównej zawierającej całą niezbędną elektronikę, ze znacznie zredukowaną liczbą układów scalonych (połączenie kilku układów w jeden).
W roku 1983 firma Atari wprowadziła na rynek 2 ulepszone modele komputera - Atari 600XL i 800XL - różniące się ilością pamięci RAM. Modele te zastąpiły zarówno Atari 400/800 jak i Atari 1200XL (wycofany po zaledwie kilku miesiącach produkcji), wykorzystując doświadczenia z obydwu tych platform.
W Atari 800XL sprzęt nie uległ większym zmianom, rozwinięty natomiast został system operacyjny. Oprócz poprawienia błędów poprzedniej wersji wprowadzono nową klasę urządzeń zewnętrznych podłączanych do szyny równoległej. Opracowano standardowy sposób wywoływania tych urządzeń przez system operacyjny oraz wymagania, jakie powinny one spełniać, by być automatycznie rozpoznane i zainicjowane przez OS. Takie urządzenie miało dysponować własną pamięcią ROM z programem obsługi, który miał się w sposób standardowy rejestrować w systemie. Koncepcja ta mocno przypomina wynalezione 12 lat później w świecie PC urządzenia "Plug&Play". Pozwoliło to na bezkonfliktowe podłączenie do ośmiobitowego Atari twardych dysków bez konieczności modyfikowania systemu operacyjnego oraz istniejącego oprogramowania.

Źródło: Źródło: Rodzina 8-bitowych Atari [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2020-10-13 17:51Z [dostęp: 2020-11-21 22:53Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rodzina_8-bitowych_Atari&oldid=61092657

Metryka:

Commodore 64, C64, CBM64 – komputer domowy z lat 80. XX wieku firmy Commodore Business Machines (CBM). C64 był dotychczas najlepiej sprzedającym się komputerem w historii informatyki – 17 mln sprzedanych egzemplarzy.
Wersja prezentowana na zdjęciach to C64C, wprowadzona w 1986 r. różniła się od poprzednich wersji wyglądem, zaprojektowanym na wzór Commodore 128.

Dużą zaletą Commodore 64 były jego możliwości graficzne i muzyczne. Na tym komputerze wzięła swój początek tzw. demoscena, czyli społeczność fascynatów, którzy tworzyli prezentacje swoich programistycznych i artystycznych umiejętności, nierzadko wykraczających poza ograniczenia nałożone przez samych projektantów C64. Konsekwencją koncentracji entuzjastów na Commodore 64 było pojawienie się wielu modyfikacji sprzętowych, pozwalających na przyspieszenie pracy (odczyt, zapis na nośniku/pamięci zewnętrznej) oraz poprawę charakterystyki dźwięku i obrazu. Były to między innymi moduły zewnętrzne (cartridge) takie jak Final, Action, Snapshot, SIO2SD czy w końcu uniwersalne rozwiązanie Ultimate1541II.
Komputer stał się popularny w XX w. dzięki dużej liczbie gier, ale jego możliwości umożliwiały także pracę biurową. Dostępne były proste (z dzisiejszego punktu widzenia) arkusze kalkulacyjne, edytory tekstu, kompilatory języków programowania. O możliwościach C64 świadczy okres jego zmierzchu: gdy wychodziły pierwsze poważne gry na Amigę i PC, wiele firm ciągle tworzyło wersje dla C64 (Pirates!, North & South i inne).

Źródło: Commodore 64 [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2020-11-15 17:49Z [dostęp: 2020-11-22 00:13Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Commodore_64&oldid=61361476

Metryka: